Մի օր բոլոր հայկական հեքիաթները իրար են խառնվում։ <<Գելերն ու աղվես>>-ի աղվեսը ընկնում է <<Անբան Հուռի>> հեքիաթը, Անբան Հուռին՝ <<Շունն ու կատուն>>, Կատուն էլ՝ <<Գելերն ու աղվես>>-ի մեջ։
Աղվեսը չգիտեր, թե ինչ աներ և մարդկանց է հարցնում։
-Է՜յ, մարդ ախպերնե՛ր , որտե՞ղ եմ ես հայտնվել և ինչպե՞ս վերդառանամ տուն։
-Է՜խ, աղվե՛ս քույրիկ, այստեղից ոչ ոք դուրս չի եկել։ Մեր թագուհին էլ կորել է։
Աղվեսը մտածեց և ասաց․
-Մի՛ նեղվեք։ Ես կլինեմ ձեր թագուհին։
Լսվեցին ուրախ ձայներ․ աղվեսի վրա դրեցին թագուհու թագը։
***
Երբ Հուռին ընկավ ուրիշ հեքիաթ (Շունն ու կատուն) և տեսավ շանը, որը շատ զայրացած սպասում էր կատվին, նա որոշեց հանգստացնել նրան․
-Ա՛յ մարդ, հանգստացի՛ր և կյանքդ վայելի՛ր։
-Չէմ կարող։ Կատուն քուրքս դեռ չի կարել, ես էլ մրսում եմ։
-Ինձ բամբակ բեր, ես գզեմ և քեզ քուրք կարեմ։
-Լավ կբերեմ, բայց, եթե չկարես, վատ կլինի։
Երբ շունը գնում է բամբակը բերելու մի պահ կանգ է առնում և մտածում․
<<Մեկ վայրկյան, բամբակից քուրք չեն կարում, չէ՞>>։
Նա արագ վազում է ետ և պատրաստվում Հուռուն մորթել։
***
Կատուն ընկավ ուղիղ գելերի դիմացը և վախեցած ասաց․
-Ինչ կուզեք կանեմ։ Միայն թե ինձ մի կերեք։
-Մենք քուրք ենք ուզում։
-Վա՜յ, այս ինչ էլ համընկավ։ Ես ուստա եմ։
-Դե գնա՛ կարելու։
Երբ նա կարեց քուրքը, նրանք ընկերացան։
Վերջաբան
Երբ վերջապես բոլոր հեքիաթների հերոսները իրենց հեքիաթներում հայտնվեցին, նրանք որոշեցին ամեն ամիս իրար հետ հանդիպել Վ․ Սարոյանի <<Ես>> հեքիաթում, քանի որ այն իսկական հեքիաթների խառնաշփոթ է։
I LOVE YOU💐💕🦄❤️🔥💝💞💘🪷💌❤️🔥💝💗❤️🧡💛💚💙💜